het was de sprong in het water
het uitstervend geklater dat haar denken
deed aan het verdwijnpunt, de serene lichtstip
de beek sloeg met zachte heupslagen
de wildgroei langs haar oevers weg
en toen in vlinderslag haar lichaam
weelde werd, bleek de beek in de zon
haar spiegelpaleis, haar bron
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.